وقتی به ته خط رسیدی توکل کن_ حسین دارنده

وقتی به ته خط رسیدی توکل کن_ حسین دارنده

من در اینجا اصلا نمیخواهم عقل را زیر سوال ببرم و بگویم اصلا از عقل خود استفاده نکنید نه اصلا اینگونه نمی‌گویم بلکه میگویم وقتی به ته خط رسیدی توکل و کمک گرفتن از یک نیرو برتر به اسم خداوند که در درون ما و دنیای بیرون ما وجود دارد هم بسیار موثر است.

امروزه انسانها تمام قدرت را در اختیار عقل و دانش خود میدانند و هیچ حسابی روی توکل یا حتی خدا باز نمیکنند و وقتی صحبت از خدا میشود میگویند: خدا خودش همه چیز را روبراه میکنند ولی موقع عمل که میشود یعنی جایی که باید صبر کنند یا صدای خدارا اجرایی کنند آن صدا و آن صحبت خدا را اجرایی نکرده و سریعا متوسل به عقل و دانش و هنرِ محدودِ خود میشوند در واقع صدای دل که صدای خداست را نشنیده گرفته و همان راهی را میروند که عقل و منطق میگوید و در اینجاست که میشود فهمید آنها توکل خود را از دست داده اند یا ایمانی به خدا حداقل در عمل ندارند.

گونه انسان طوری خلق شده است که فقط و فقط با دیدن به ظواهر امور و مدرک و استدلال تصمیم میگیرد ولی دلی که پر باشد از ایمان و توکل در دل سختی ها و دل مشکلات هم اعتماد خود را حفظ میکند و آنجایی که باید به صدای عقل گوش داده آن را اجرا میکند و آنجایی که باید به صدای دل یا همان خدا گوش دهد آن را عمل میکند.

وقتی به ته خط رسیدی توکل کن_ حسین دارنده

من در اینجا یک سوال بسیار مهم از شما میپرسم و آن این است که این همه انسان در طول تاریخ به خداوند بزرگ توکل کرده اند و خیلی از انها هم نتیجه گرفته اند ایا همه ان انسانها خرافی بوده اند؟ ایا همه انها دیوانه بوده اند؟ اگر دیوانه بوده اند پس چرا خیلی از انها نتایج مافوق تصورگرفته اند؟ چرا بعضی از انها معجزه را به چشم خود در زندگی شان دیده اند؟ اصولا یکی از اصلی ترین علتهایی که انسانها از توکلشان به خداوند نتیجه نمیگیرند، ضعف در ایمان و توکلشان است نه چیز دیگری.

خیلی از افراد تصمیم میگیرند که به خدا اعتماد کنند و در اوایل راه خیلی هم خوب ثابت قدم میمانند ولی بعد از مدتی میبینیم که خود را میبازند و توکل خود را از دست میدهند و آن وقت میگویند: دیدی خدا جواب من را نداد دیدی خدایی وجود ندارد دیدی وقتمان را بیجهت تلف کردیدم. یادتان نرود بزرگترین شرط توکل، پایداری و ماندن در اعتقاد و اعتمادتان است انسان متوکل نباید زود کوتاه بیاید نباید زود خود را ببازد نباید با هر بادی مثل بیدی بلرزد زیرا توکلِ انسان متوکل در اوج سختی و نااٌمیدی مشخص میشود. شمس تبریزی زیبا میگوید: تا او را تمام نباشی تو را تمام نباشد. یعنی از انتهای دلت و با تمام وجودت به خداوند دست بده نه دستی که با یک باد کوچک ان را پس بکشی.

خیلی ها انچنان از خداوند توقع دارند که یادشان میرود خودشان هم در این مسیر باید فعالیت کنند و توقع دارند خداوند یک کیسه پر از پول از اسمان برای انها به زمین بیندازد و اگر این کار را نکند پس خدایی نیست. یا مثلا توقع دارند خداوند فقط برای انها باشد و فقط به صدای انها گوش دهد که این دسته از افراد با این طرز فکر فقط و فقط خود را به خداوند بدبین میکنند و باعث سست شدن ایمان خود میشوند.

وقتی به ته خط رسیدی توکل کن_ حسین دارنده

خیلی از انسانها به این دلیل به صدای خدا اعتماد ندارند چون صدای خدا را با صدای عواطف اشتباه میگیرند و اینجاست که دچار اشتباه میشوند چون صدای عواطف از مهربانی و دلسوزی میاید و وقتی که اینطور افراد در کسب و کار یا ازدواجشان شکست میخورند همه چیز را بر گردن خدا می اندازند و میگویند خدا گفت این کار را بکن یا این کار را نکن یا میگویند من دیگربه خدا اعتماد ندارم چون باعث بدبختی من شد. منظور من از این صحبتها این است که توکل بسیار خوب است به شرطی که عقل و منطق به آن توکل چسبیده باشد

در واقع توکلی که عقل آن را رد کند و عقل و دانشی که توکل در کنارش نباشد پشیزی ارزش ندارد.

انسان بدون توکل همانند شخصی میشود که با ماشینی نامطمئن روی پلی بسیار باریک و نازک در حرکت است و هر لحظه امکان دارد به اطرافش که دره ایی عمیق است سقوط کند. انسان با توکل و ایمان به خداوند دل و جرات پیدا میکند و تمام وجودش را اطمینان و یقین احاطه میکند زیرا قدرتمند ترین و مطمئن ترین نیروی جهان یعنی خداوند در کنارش خواهد بود. حقیقتش این است که ما انسانها بدون ایمان و توکل هیچ قدرتی نداریم زیرا عقل و فهم و استعداد و هنر ما قدرت کمی دارد و نمیتواند جاده زندگی را تا دوردست ها ببیند ولی وقتی توکل و ایمان به این عقل و استعداد بچسبد آن زمان انسان قدرتی از جنس قدرت خدا پیدا میکند و همانند او پر دل و جرات میشود. به همین منظور است که حضرت مولانا این پادشاه سخن زیبا میگیود:

 «گر توکل میکنی در کار کن

کِشت کن پس تکیه بر جبار کن»

یعنی اگر میخواهی توکل کنی در کار و هنگام عمل کردن توکل کن زیرا توکلِ بدونِ عمل هیچ فایده ایی ندارد و خود را گول زدن است. خود من نویسنده اگر دنیایی از توکل و ایمان باشم ولی شروع نکنم به نوشتن کتاب ایا فرشته غیبی می اید تا کتاب من را بنویسد؟ جواب قطعا خیر است. حالا اگر من دنیایی از علم و دانش و هنر باشم ولی اگر توکل و ایمان به نیرویی برتر نداشته باشم ایا میتوانم کتابم را به بهترین شکل ممکن بنویسم؟ جواب این سوال برای من یک نفر و خیلی های دیگر که به خدا اعتقاد دارند خیر است.

وقتی به ته خط رسیدی توکل کن_ حسین دارنده

معنی کلمه توکل یعنی من به نیرویی برتر و نیرویی قدرتمندتر از خودم اعتماد دارم که آن نیرو از من بیشتر میداند آن نیرو از من عاقل تر است آن نیرو از من بیشتر درک و فهم دارد و وقتی به این نیرو اعتماد کردم و از او کمک خواستم و آن کمک را اجرا کردم پس من توکل دارم آن زمان است که ما انسانها در حریم خداوند و در محدوده قدرت او قرار خواهیم گرفت و هر اتفاقی که برای ما رخ دهد قطعا خیر خواهد بود. به همین منظور است که حافظ در بیتی دیگر میگوید:

«در طریقت هر چه پیش سالک اید خیر اوست
 
در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست»