طریقه دعاکردن _ جلسه حسین دارنده

طریقه دعاکردن _ جلسه حسین دارنده

طریقه دعاکردن _ جلسه حسین دارنده: من مشاوره‌های بسیاری را به انسانها داده‌ام خیلی از افرادی که از من مشاوره گرفته اند مشکلات اخلاقی داشتند مثلا خیلی از آنها دچار منیت غرور خودخواهی و کبر و حسد بودند. من وقتی با آنها صحبت کردم تکنیکهای مختلف روانشانسی و روانکاوی به آنها دادم ولی تکنیکی که همیشه و به همه افراد میدهم گفتگو با خداست من از این افراد خواستم که روزی 5 دقیقه که واقعا زمان اندکی هم است با خدای خودشان در ارتباط باشند. من از آنها خواستم به صورت کاملا معنوی و قلبی با خدای خودشان صحبت و راز و نیازکنند. خیلی از این افراد به حرف من گوش داده و راز و نیاز را شروع کردند و نتیجه‌ایی خارق‌العاده گرفتند و خیلی از آن افراد بعد 2-3 ماه با هدایای مختلف نزد من آمده و از من تقدیر و تشکر کردند. آنها میگفتند: جناب دارنده واقعا از شما سپاسگزاریم که خدا را مجدد به ما نشان دادی از تو ممنونیم که ما را که گم شده بودیم مجدد به خودمان بازگرداندی.

طریقه دعاکردن _ جلسه حسین دارنده

آنها میگفتند: از زمانی که من با خدا صحبت میکنم آرامش بزرگترین دستاورد این گفتگوها بوده است، تواضع دومین دستاورد بود و از همه مهمتر، با انسانها مهربان شده‌ام دیگر زخم زبان نمیزنم غرور و منیت را کنار گذاشتم و زندگی و زرق و برقهایش دیگر آنچنان برایم مهم نیست زیرا این نیرو یعنی خدا مرتبا به من میگوید: دنیا ارزشش را ندارد که به خاطر آن دل بشکنی و یا دیگران را از خودت برنجانی. به همین منظور من دیگر خودم هم اگر بخواهم نمیتوانم انسان مغرور و جاه‌طلبی باشم زیرا نیرویی در درونم اجازه این کار را به من نمیدهد. من معتقدم دعا همانند سرعت گیرهای در جاده میماند و نمیگذارد انسان زیادی در جاده زندگی تند برود یعنی کارهای ناپسند انجام دهد و آن دعا است که باعث میشود سرعتِ تندِ ما را بگیرد و این کندی سرعت بسیار برای ما خوب است زیرا انسان همیشه دوست دارد در زندگی تند برود و خطا کند که این تند رفتن گاها باعث تصادف او نیز میشود و فقط تنها دعاست که سرعت او را در جاده زندگی کنترل میکند.

طریقه دعاکردن _ جلسه حسین دارنده

نکته خیلی مهمی که در ارتباط با خدا وجود دارد این است که هیچ جا و مکانی نباید در میان باشد و هر موقع که قلب دستور داد و هر کجا که بودید با خدای خودتان ارتباط برقرارکنید. این صحبتها نباید بدون خجلت و یا رودروایسی باشد بلکه کاملا درونی و از اِنتهای وجود باید گفته شود زیرا خداوند خداوندی نیست که به زبان ما توجه کند، روزانه میلیونها انسان با زبان خود با خداوند ارتباط برقرار میکنند ولی هیچکدام نتیجه‌ایی نمیگیرند زیرا خدا خدای دلهاست نه خدای زبانها. حضرت مولانا در این باره زیبا سخن میگوید ایشان میفرماید:

«ما زبان را ننگریم و قال را
ما درون را بنگریم و حال را»

در واقع ایشان از زبان خدا میفرماید: ما به زبانت توجه‌ایی نداریم بلکه به درون و احوالت توجه میکنیم.

صدایی که از دل بلند شود قطعا نتیجه هم دارد ولی صدایی که فقط زبان را تکان دهد و دل هیچ چیزی از آن صدا متوجه نشود، هیچ نفوذ و ثمره‌ایی هم به همراه نخواهد داشت. خیلی ها فکر میکنند خدا در دوردستهاست و باید برای رسیدن به او هزاران کیلومتر راه را بپیمایند تا به او برسند در صورتی که خداوند از رگ‌گردن به ما نزدیک‌تر است. انسان اگر بداند و آگاه شود که خدا خیلی نزدیک‌تر از آن چیزی که فکرش را میکند به اوست، خیلی راحت‌تر و سریع‌تر میتواند گفتگوهایش را ادامه دهد. حضرت مولانا باز هم در این رابطه زیبا میفرماید:

«دور مرو سفر مجو که پیش توست ماه تو
نعره نزن که زیر لب میشنود ز تو دعا»

ما انسانها موجوداتی بسیار شهودی و الهامی هستیم و میتوانیم از نیرویی برتر کمک بگیریم و خود را با آن نیرو آمیخته کنیم و چه نیرویی بهتر از خدا که در نزدیکی ما قرار دارد و همیشه و همواره شنونده خوبی برای صداهای ماست ولی متاسفانه این ما انسانها هستیم که قدمی به سوی خدا بر نمیداریم آنوقت توقع داریم خداوند برای ما همه کار بکند. او از ما میخواهد فقط با او صحبت کنیم از زندگی روزمره از آرزوها از نعمتها از مشکلات از دوستانِ خود با او سخن بگوییم ولی باز هم انسان عقلگرا نمیخواهد این موضوع که خداوند شنونده اوست را باورکند زیرا او میخواهد اول خدا را ببیند سپس با او صحبت کند که این کار غیر ممکن است.

پیشنهاد میشود این فایل صوتی را هم گوش دهید اینجا ضربه بزنید.